Sunday 17 May 2015

రావయ్యా....మా ఇంటి దాకా....

రావయ్యా! మా ఇంటిదాకా .....అన్నట్లు  కరుణాంతరంగడు ఆ శ్రీ వేంకటేశ్వరుడు శ్రీదేవీ భూదేవీ సమేతంగా నన్ను బ్రోవంగ మా ఇంటికి అరుదెంచిన వేళ... 15 సంవత్సరాల క్రితం......ఏలా వచ్చాడో తెలుసా? ఇవి చేయించిన విగ్రహాలు కాదు....షుమారు వంద సంవత్సరాల క్రితంవి అని కంసాలి వాళ్లు చెప్పి వున్నారు,  పూర్తిగా పంచలోహాలతో తయారు చేసినవి, ఏ మహానుభావుడు నిత్యం ధూపదీప నైవేద్యములతో అర్చన చేసిన బంగారు మూర్తులు, జీవ కళ అట్టే మూర్తీభవించినట్లుగా కనిపిస్తుంది ఇప్పటికీ....ఏమో నా అదృష్టమో, పుణ్యమో ...ఆ రోజు శివరాత్రి ....మా వూరికి దగ్గరలో కోవూరు తాలూకాలో గండవరం అని గ్రామం....గండవరంలో పెద్ద శివాలయం వున్నది....శివుణ్ని దర్శనం చేసుకొంటామని నేను నా భార్య మోటారు సైకిల్ లో వెళ్లాము....అమితమైన జనాలు వున్నారు.....నాకు జనాలు ఏక్కువగా వుంటే పడదు....ప్రశాంతత కావాలి.....గొప్ప చెప్పుకోవడం కాదు అమ్మకు నా మీద వున్న వాత్సల్యం అటువంటిది......నేను అలిగితే ఆమే చూడ లేదు....ఇది ప్రమాణ పూర్వకంగా చెబుతున్న మాటలు......ఏన్నో అనుభవాలు.....క్యూలో నిలబడి వేచి వుండలేక, అలిగి ....పోవమ్మా నీ దర్శనం కోసం ఇంతసేపు వుండాలా అని వచ్చేస్తుంటే ఫళని దేవాలయంలో,  ఏవరో బ్రాహ్మణుడు వచ్చి నేరుగా స్వామి గర్భగుడిలోకి తీసికెళ్ళి అభిషేకం దర్శనం చెయిపించినాడు....
అలాగే ఆనాడు గండవరంలోని శివాలయం లోని జనాలను చూసి అలిగి బయటకు వచ్చేసాము, ఇంటికి వెళ్ళిపోదామని తిరుగుముఖం పట్టాం. దారిలో అక్కడి ఇంకో పెద్ద దేవాలయం కనిపించింది ధ్వజస్తంభం తో....ఆగి లోపలకు వెళ్ళితే ఖాళీగా వుంది. అది రామాలయం....సరే ఇది ఖాళీగా ప్రశాంతంగా వుంది దీనిలోకి వెళ్లి స్వామి దర్శనం చేసుకొంటాము.....శివుడైతేనేమి?  రాముడైతేనేమి.....అని అన్నాను నా భార్యతో.....ఇప్పటిలాగే అప్పుడు కొళాయిలు లేవు.....కోనేరు వుండేది ప్రతి దేవాలయంలో....సరే కాళ్లు కడుగుకొని వస్తాము అని నేను నా భార్య కోనేరులోకి దిగాము......నా కాళ్లకు గట్టిగా ఏదో గుచ్చుకొన్నది......ఏమిటా అని చేతితో తడిమి చూస్తే చేతికి చిన్న మూట, చిన్న గుడ్డతో చేసిన సంచి లాంటి మూట తగిలింది....ముడి విప్పి చూస్తే బాగా పాచిపట్టిన మూడు చిన్న విగ్రహాలు......ఏదో కొయ్య బొమ్మలు లాగా వున్నాయి.....రామార్పణం అను కొని ఆ దేవాలయ అర్చకునికి చూపించాను......మహాప్రసాదం నాయినా ఆ రాముడు మిమ్ములను అనుగ్రహించినాడు.....లక్షణంగా తీసుకెళ్లండి అన్నాడు.....కోటి రూపాయలు దొరికేతే ఏంతటి ఆనందమో అంతటి మహదానందంతో ఇంటికి తిరిగి వచ్చి శుభ్రం చేసి చూస్తే అవి కొయ్య బొమ్మలు కాదు బాగా చిలుము పట్టిన పంచ లోహ విగ్రహాలు.....కంసాలికి చూపిస్తే వంద సంవత్సరాల పైనవి అని చెప్పాడు......ఇక ఆ రోజు రాత్రికి నిద్రలేదు.....నిమ్మకాయ...చింతపండు వేసి రుద్ది రుద్ది చేతులు నొప్పి పుట్టినాయి......అలసిపోయి ఆ మూర్తులను చింతపండు పులుసులో నానబెట్టినాము......తెల్లవారి లేచి గిన్నేలో నుంచి తీసి చూస్తే........ఆహా జగదభిరాముడు సీతా లక్షమణులతో మా ఇంటికి వచ్చారా అన్నట్లు దేదీప్యమానంగా వెలిగిపోతూ శ్రీదేవీ భూదేవీ సమేత శ్రీ వేంకటేశ్వరుడు, శ్రీమణ్నారాయుడు కనిపించినాడు.......కదలెను కోదండపాణీ....అన్నట్లుగా కాసేపు రాముడిగా, కాసేపు నారాయడిగా, కాసేపు శ్రీవేంకటేశ్వరస్వామి గా ఆహా ఏమి దర్శనం గావించినాడో! మాటలు లేవు.....నేను నా భార్య ఏడ్చి ఏడ్చి.....ఆనందాన్ని తట్టుకోలేక మా బంధువులకు చెబితే మమల్ని పిచ్చి వాళ్ళుగా చూశారు...అంతే అప్పటి నుంచి ఈ రహస్యాన్ని ఏవ్వరికీ చెప్పలేదు....15 సంత్సరాలు నిండిపోయినాయి....మా పీఠంలో కొలువుదీరిన శ్రీవేంకటేశ్వరుడు......మమ్మల్ని చల్లగా కాపాడుతూ అనుగ్రహిస్తూ వస్తున్నాడు....ఐదు అంగుళాల ఏత్తుతో ఇద్దరు తల్లులతో మా ఇంట్లో కూర్చుని దివ్య దర్శనం గావిస్తున్నాడు మాకు రోజూ.....ఏదో ఏమిటో ఈరోజు భక్తి పొంగుకు వచ్చి ఈ నిజాన్ని రహస్యాన్ని మీతో పంచుకొంటున్నాను ఆవేశంతో.......4,5  ఫోటోలోని దేవతామూర్తులు అవే శ్రీవేంకటేశ్వరస్వామి విగ్రహములు.....
కోదండరామా.....కోదండరామా.....మాంపాహి....కోదండరామా....